لَمْ یَكُنِ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا مِنْ اَهْلِ الْكِتٰبِ وَ الْمُشْرِكِیْنَ مُنْفَكِّیْنَ حَتّٰى تَاْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ(1) رَسُوْلٌ مِّنَ اللّٰهِ یَتْلُوْا صُحُفًا مُّطَهَّرَةً(2) فِیْهَا كُتُبٌ قَیِّمَةٌ(3) وَ مَا تَفَرَّقَ الَّذِیْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ اِلَّا مِنْۢ بَعْدِ مَا جَآءَتْهُمُ الْبَیِّنَةُ(4) وَ مَاۤ اُمِرُوْۤا اِلَّا لِیَعْبُدُوا اللّٰهَ مُخْلِصِیْنَ لَهُ الدِّیْنَ
حُنَفَآءَ وَ یُقِیْمُوا الصَّلٰوةَ وَ یُؤْتُوا الزَّكٰوةَ وَ ذٰلِكَ دِیْنُ الْقَیِّمَةِ(5) اِنَّ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا مِنْ اَهْلِ الْكِتٰبِ وَ الْمُشْرِكِیْنَ فِیْ نَارِ جَهَنَّمَ خٰلِدِیْنَ فِیْهَاؕ-اُولٰٓىٕكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِیَّةِﭤ(6) اِنَّ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِۙ-اُولٰٓىٕكَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِﭤ(7) جَزَآؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّٰتُ عَدْنٍ تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ خٰلِدِیْنَ فِیْهَاۤ اَبَدًاؕ-رَضِیَ اللّٰهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوْا عَنْهُؕ-ذٰلِكَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهٗ(8)
ترجمہ
شروع ہے اَللہ دے ناں نال
جِہڑا ٻَہُوں مہربان ہے، وݙیاں رحمتاں والا ہے
اِہلِ کتاب وِچُوں تے مشرکاں وِچُوں
اِہلِ کتاب وِچُوں تے مشرکاں وِچُوں
جِنھاں کُفر اِختیار کِیتا، او ہَرگز باز رَہݨ والے نَہ ہَن
ڄے توڑِیں جو اُنھاں کولھ ہِک کُھلّی دلیل نہ آویندی(١)۔
(یعنی)
اَللہ دِی طرفُوں ہِک رسول
جِہڑا اِہجے پاک صحیفے پَڑھ تے سُݨیندے(٢)۔
جِنھاں وِچ ہمیشہ قائم رَہݨ والے دُرست احکام دَرج ہِن(٣)۔
اَتے لوک فِرقے فِرقے بَݨ ڳئے
جِنھاں کُوں کِتاب ݙِتی ڳئی او وِی اِیندے بعد جو اُنھاں کولھ کُھلّی دلیل وِی آچُکی ہَئی(٤)۔
اَتے اُنھاں کُوں ٻِیا کوئی حُکم نہ ݙِتا ڳیا، سِوائے اِیندے جو اَللہ دِی عبادت کِیتی کرِن
او وِی آپݨیں دِین کُوں اُوندے کِیتے خالص کر تے
محض ہُوندے خاص تِھی تے
اَتے نماز قائم رَکِّھن، زکوٰۃ ݙِتّی رَکِّھن، اَتے اِیہُو ٻَہُوں صحیح دِین (نِظام زندگی) ہے(٥)۔
تحقیق جِنھاں لوکاں اِہلِ کِتاب وِچُوں تے مُشرکاں وِچُوں تِھی تے وِی
کُفر اِختیار کِیتے او دَوزخ دِی بھا وِچ ویسِن
ہمیشہ اُوندے وِچ رَہسِن، ٻَہسِن، اِیہے لوک بَد ترین خلقت ہِن(٦)۔
تحقیق جِہڑے لوک اِیمان گِھن آئِن، نیک عَمل کِیتے ہِینے اِیہے لوک بہترین خَلقت ہِن(٧)۔
اُنھاں دے رَبّ دے نزدیک انھاں کِیتے جَزا ہے
ہمیشہ قائم رَہݨ والیاں بَہشتاں
جِنھاں تَلّے نہراں وہندیاں وَڳدیاں پِیاں ہوسن
او ہمیشہ اُنھاں وِچ رَہسِن ٻَہسِن
اَللہ اُنھاں کنُوں خُوش او اَللہ کنُوں خوش
اِیہ ہے جَزا اُوندے کِیتے، جِہڑا آپݨیں رَبّ کنُوں ݙَردے(٨)۔
