وَہندے پَانڑی توں رَاہ نِکلنڑے ہَن

توں جو نِکھڑیں وَلا نِکلنڑے ہَن

بُت بُھرنڑاں ھَا سَاہ نِکلنڑے ہَن

تیکوں جو یار بھاندے نہ ھاسے

عیب تاں خواہ مَخواہ نِکلنڑے ہَن

ایہو جھیڑا ھا مال و دولت دا

میڈے دشمن بِھرا نِکلنڑے ہَن

نال میڈے دعا ہئی اماں دی

وَہندے پَانڑی توں رَاہ نِکلنڑے ہَن

میں جو ھَم بَادشاہ وَفاواں دا

یَار تاں بے وَفا نِکلنڑے ہَن

اساں حق دا عَلم جو چاتا ھا

لوک تلواراں چَا نِکلنڑے ہَن

اساں شَازِم نِہتے لوک ھَاسے

سَاڈی چُپ توں اَلا نِکلنڑے ہَن

           فیض احمد شَازِم